Μεσογειακή Διατροφή, ένας Βιώσιμος Τρόπος Ζωής
Ο τεράστιος όγκος πρακτικών, παραδόσεων και τελετουργιών που ανήκουν στον Αγροδιατροφικό τομέα έχει σταδιακά αναγνωριστεί ως αναπόσπαστο και ζωντανό μέρος της άυλης κληρονομιάς των κοινοτήτων που βρίσκονται σε κάθε ήπειρο, καθώς επίσης είναι αντιπροσωπευτικός μορφών συμβατής αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπου και περιβάλλοντος, συμβάλλοντας στον εμπλουτισμό της Σύμβασης του 2003 με στοιχεία που παρέχουν παραδείγματα προσεγγίσεων βιωσιμότητας και, ταυτόχρονα, μαρτυρίες του παρόντος ικανές να προσφέρουν ενδείξεις για το μέλλον.
Αυτή η τάση επιβεβαιώθηκε κατά τις συνεδριάσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής της Σύμβασης για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και περιλαμβάνει τη μεγάλη συμβολή που επιβεβαίωσαν οι κύριοι παράγοντες σε εθνικό και τοπικό επίπεδο: κοινότητες, δάσκαλοι και φορείς πρακτικών, Αρχές και ΜΚΟ, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και ινστιτούτα, που διαδραμάτισαν θεμελιώδη ρόλο στην ανάπτυξη της έννοιας της άυλης κληρονομιάς και των μέτρων διαφύλαξής της, καθώς και θεσμικά αναγνωρισμένους εμπειρογνώμονες και ΜΚΟ για την εξασφάλιση της υψηλής ειδίκευσης υποστήριξής τους στην Επιτροπή.
Η έμφαση στην επισιτιστική ασφάλεια, τις γεωργικές πρακτικές, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη σχετική κοινωνική δυναμική αναγνωρίστηκε τον Ιούνιο του 2016 ως μία από τις θεμελιώδεις πτυχές της Σύμβασης. Κατά τη διάρκεια της 6ης συνόδου των εργασιών της, η Γενική Συνέλευση των Κρατών Μελών υιοθέτησε ένα νέο κεφάλαιο Επιχειρησιακών Οδηγιών για τη «Διαφύλαξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς και της αειφόρου ανάπτυξης σε εθνικό επίπεδο», η εφαρμογή της οποίας αποτελεί μία από τις κύριες προκλήσεις για τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με τις σχετικές διευθύνσεις του ΟΗΕ.
Το κεφάλαιο VI αναφέρεται, για παράδειγμα, στην άυλη κληρονομιά «ως κινητήρια δύναμη και εγγύηση της βιώσιμης ανάπτυξης, για τη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ των τριών διαστάσεων της αειφόρου ανάπτυξης (οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική)», υπογραμμίζοντας τη «δυναμική φύση της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς «τόσο στο αστικό όσο και στο αγροτικό πλαίσιο» (παρ. 170). Το νέο κεφάλαιο περιλαμβάνει μεταξύ των πεδίων έρευνας και δράσης της Σύμβασης την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα, ενθαρρύνοντας τα συμβαλλόμενα κράτη «να αναγνωρίσουν, να προωθήσουν και να ενισχύσουν τη σημασία της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς ως στρατηγικού πόρου για την αειφόρο ανάπτυξη «επίσης μέσω» επιστημονικών μελετών και μεθοδολογιών έρευνας, «ιδιαίτερα» με στόχο την κατανόηση της συμβολής της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς στη βιώσιμη ανάπτυξη» (παράγραφοι 174 και 175).
