Η Μεσογειακή Διατροφή – από την ελληνική λέξη δίαιτα, τρόπος ζωής – είναι μια κοινωνική πρακτική που βασίζεται σε ένα σύνολο δεξιοτήτων, γνώσεων, πρακτικών και παραδόσεων που κυμαίνονται από το αγροτοπίο μέχρι το τραπέζι, και που στις χώρες του Μεσογειακού πολιτισμού αφορούν στις καλλιέργειες, τη συγκομιδή, την αλιεία, τη διαφύλαξη, τη μεταποίηση, την προετοιμασία και κυρίως, την κατανάλωση φαγητού.
Αυτό το σύνολο, που αναδημιουργείται μέσα στις Εμβληματικές Κοινότητες αλλά και από αυτές, συνδέεται αναπόφευκτα με ένα εποχιακό ημερολόγιο που χαρακτηρίζεται από τη φύση και τις θρησκευτικές ή τις τελετουργικές πρακτικές.
Για πρώτη φορά δημοσιεύτηκε το 1975 από τον Αμερικανό βιολόγο Ancel Keys και τη σύζυγό του, χημικό Margaret Keys, ότι η Μεσογειακή Διατροφή είναι ένας μοναδικός τρόπος ζωής, που καθορίζεται από το κλίμα και τη Μεσογειακή περιοχή, και εκδηλώνεται μέσω σχετικών φεστιβάλ και εορτασμών.
Αυτές οι εκδηλώσεις «μεταμορφώνονται» σε χώρους αμοιβαίας αναγνώρισης, φιλοξενίας, γειτονίας, φιλικότητας, διαγενεακής μεταφοράς και διαπολιτισμικού διαλόγου. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μεταξύ αυτών των κοινοτήτων ειδικότερα, και των λαών της Μεσογείου γενικότερα, υπάρχει το αίσθημα της ανοικοδόμησης της ταυτότητας, του ανήκειν και της συνέχειας, επιτρέποντάς τους να αναγνωρίσουν αυτό το στοιχείο ως ουσιαστικό μέρος της κοινής άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς τους.
